Vrijdag 10 juni 2011.

We liggen nog in Kalamos bij onze George en besluiten zijn wasmachine te gebruiken voor ons beddengoed. Door het gebruik van al die zonnecrèmes en het gemis van de regelmatige douches kan het beddengoed wel een goede beurt gebruiken. Ondertussen kunnen we wat zwemmen, het water is al een beetje op temperatuur en snorkelen. In de avonduren, als we ons laten verwennen in het restaurant van George met een heerlijk ovengerecht door Maria aanbevolen, steekt de wind weer op tot een kleine 14 knopen, dus er is geen reden tot ongerustheid. We kunnen ook prima slapen en hebben hier geen last van muziek uit de restaurants.

Zaterdag 11 juni 2011.

In overleg vertrekken we om circa half twaalf uit Kalamos richting Astakos. Er is een klein windje dat zelfs na een half uur zeilen geheel wegvalt. Dus dan maar weer de motor gebruiken. Echter dit is van korte duur er steekt toch nog een lekker windje op, tussen 4 en 5 bft, en zelfs in de goede richting. Hop de zeilen er weer uit. Dan halverwege als we op een gemiddelde diepte zitten van 100 meter, volgens onze plotter, gaat onze dieptemeter in een keer naar 26 meter, vervolgens naar 16 meter. We begrijpen er niets van en we gaan de motor bijzetten en veranderen een beetje van koers. Echter het helpt niet, de meter gaan naar, niet schrikken, 2.4 meter dan naar 1.6 en dan naar 1.2 meter. Daar onze boot 1.45 diep is kan dit dus niet en moet er iets onder de boot hangen of zitten, Walvis? We weten het niet en kijken elkaar aan met een vraagteken. Dan ineens geeft het log weer 26 meter aan om vervolgens in rap tempo weer naar 95 meter te gaan. Oef !!! Hebben wij weer. Door al dat gedoe krijgen we behoorlijk wat buiswater over onze boot en dan herinnert Femke zich dat de luiken niet helemaal gesloten zijn. En jawel het bed is zeiknat en ook nog wat kleren die op de bank lagen. Dit hoort bij het zeilen, je hoopt het nooit maar het gebeurt. Aangekomen in Astakos zien we dat er geen plekjes meer vrij zijn aan de kade, we varen wat rond in de haven als er opeens een Italiaanse de kade verlaat. Dat is mazzel. We leggen aan en constateren dat we voor een riool liggen die constant aan het lozen is. Pech dus, maar we blijven liggen omdat we geen andere keus hebben op dat moment. Ook nu weer in de avonduren veel windstoten maar we liggen prima. Na op het terras wat kleine hapjes te hebben genoten begeven we ons moe en voldaan naar onze kooi.

Zondag 12 juni 2011.

Een slechte nacht hier in Astakos, tot in de vroege uren keiharde muziek vanuit de aanwezige restaurants. Het schijnt in Griekenland gebruikelijk te zijn om pas laat in de avond de muziek te gaan gebruiken om mensen te plezieren. Femke slaapt met oordoppen, maar bij lukt dat niet altijd. Na het ontbijt naar het strandje om wat te zwemmen, hier is gelukkig geen riool, en de slaap in te halen. Het weer is redelijk, af en toe zon en wat kleine wolkjes. Tijdens een wandeling door het dorp en langs de kade zien we nog twee ratjes die helaas niet op de foto wilden. Volgens Femke had er een, een heel lieve snuit. We gaan de nacht in met allebei de oordoppen in. Toch nog redelijk geslapen.

Maandag 13 juni 2011.

Na het ontbijt vullen we onze watertanken en vertrekken richting Kioni op het eiland Ithaca. In het begin weer rustig weer maar de wind neemt weer aardig toe en zien op de meter regelmatig 17 knopen wind. Ook de golven zijn weer wat groter maar het gaat prima. Aangekomen in Kioni zien we dat de kade weer gevuld is en we besluiten net als vorig jaar dan maar te gaan ankeren aan de andere kant van de kade, tegenover de rotsen. De eerste keer dachten we dat het anker zou houden en ik zwom driemaal naar de kant om de lijnen vast te leggen. Blijkt het anker toch niet te houden. Ik weer de lijnen los gemaakt en opnieuw ankeren en ditmaal houdt het anker wel en ik ga voor de tweede keer het water in om drie lijnen vast te leggen aan de rotsen. Eind goed alles goed. We eten aan boord en gaan tevreden naar onze kooi.

Dinsdag 14 juni 2011.

Lekker geslapen in een rustige Kioni en we besluiten hier nog een dag te blijven. Femke gaat alleen wandelen om haar rug een beetje te ontzien. Door een verkeerde beweging is er weer iets verschoven echter niet heel ernstig, maar toch. In de avonduren verandert het weer en het wordt donker, onweer? We besluiten in overleg met onze Engelse buren beiden een extra anker uit te leggen omdat de bodem niet geheel betrouwbaar is vanwege die grassen. Onze Engelse buurman gebruikt zijn bijbootje om ook onze anker te deponeren. Dat wordt door ons heel gewaardeerd. Het onweer breekt niet echt los, behalve wat kleine windstoten en wat regen. Geen probleem dus. Dan komt er een fantastisch mooie tweemaster binnen varen, die we al eerder hadden gezien, verleden jaar in Brindisi. Een beauty, zie onze foto. Dromend gaan we de nacht in.