Calibri (Hoofdtekst)Calibri (Hoofdtekst)

Woensdag 13 juli 2011.

Het weer hier in Preveza is wederom heet, ongeveer 35 graden en bijna geen wind. Ga weer regelmatig onder de douche staan omdat in de haven het zwemmen niet mogelijk is. Bern mijn voormalige vaarbuurman is inmiddels met zijn auto vertrokken richting Italië, met de veerboot. Dus ik ben weer alleen maar niet voor lang. Er komt weer een Duits echtpaar naast me liggen en we wisselen weer wat gegevens uit, je kent dat wel, waar kom je vandaan en waar ga je naartoe. Tussendoor even de motor gestart en ze loopt als een zonnetje. Van zelf koken komt er niet van, ik laat me maar verwennen door het restaurant in Cleopatra, waar ik al aardig ben ingeburgerd. Mag zelfs al afwijken van de menukaart en een eigen menu samenstellen.

Donderdag 14 juli 2011.

Wordt weer wakker en het is enorm benauwd, geen wind maar volop zon en ik zweet uit mijn kooi en begeef me weer naar de douche om enige verkoeling te verkrijgen. Bij het verlaten van de douche zie ik iemand staan bij de pomp en ik heb nog wat diesel nodig. Dus de lege jerrycans op het steekwagentje en hop naar de pomp. Dit keer gaat alles goed, geen gemors. Op de boot twee jerrycans overgeheveld in de tank en vervolgens deze lege tanks weer vullen. Jullie begrijpen wel mijn rug is niet droog gebleven. Maar eind goed alles goed. De rest van de dag lekker onderuit en ik begin weer wat te lezen in het boek van Adriaan van Dis. In de middaguren nodigen mijn Duitse buren me uit voor een biertje, wat ik zeer op prijs stel. Gezellig. Zo kom je de dag ook door. Ondertussen is er weer wind geregistreerd en wel een flinke dikke 5. Heel verfrissend en welkom. De Auriga ligt prima en schommelt op de golven in de haven. Dat wordt eindelijk een wat aangename nacht.

Vrijdag 15 juli 2011.

Met het bootje van Cleopatra ga ik in de ochtenduren naar Prevezastad om de benodigde inkopen te doen want morgen komt mijn vaarmaatje Age om met mij samen de oversteek te maken naar Italië. Het is vanouds weer heet en met weinig wind. Na de benodigde inkopen te hebben gedaan ga ik maar op een terrasje zitten en me zelf verwennen met iets koud totdat de boot van Cleopatra er aan komt. In de middaguren neem ik het ervan en ga lekker onderuit. Bestel een taxi voor de volgende morgen om naar het vliegveld te gaan en ga op tijd in mijn kooi.

Zaterdag 16 juli 2011.

Om half negen is de taxi eral en we begeven ons op weg naar het vliegveld om Age op te halen. Het is vrij druk op het vliegveld en pas om kwart voor tien komt Age door de douane. We gaan met de taxi weer terug naar Cleopatra en de wind steekt weer op, nu zelfs een dikke 4. Dat is lekker en we besluiten in het restaurant een bakkie te doen. Had zelf nog niet ontbeten en ondertussen kunnen we wat informatie uitwisselen. We blijven extra lang hangen in het restaurant en gaan pas tegen het middaguur naar de boot. Na een tijdje alleen op de boot is het toch gezellig er iemand weer bij te hebben, al is het niet Femke. Age besluit nog een dutje te doen en ik trek me terug om een en ander te regelen in het kantoor van Cleopatra. We gaan laat dineren en gaan ons daarna naar onze kooi.

Zondag 17 juli 2011.

We besluiten toch te vertrekken uit Preveza richting Lakka het eiland onder Corfu. Er is weinig wind, maar in de middag zal het iets aantrekken. We doen er ruim zeven uur over en inderdaad de wind trekt iets te hard aan, we gaan met volle zeilen en we zien gemiddeld 15/18 knopen op de windmeter en gaan zelfs af en toe op een oor. Jammer voor Femke maar wij genieten. In Lakka kunnen we op ons oude plekje tegenover het restaurant liggen en ik wordt meteen herkend. Het ankeren gaat prima. We worden uitgenodigd voor het avondeten, uiteraard zelf betalen en laten ons verrassen met een heerlijke tonijn, wauw. Na het eten maken we nog een kleine wandeling langs de baai naar boven en komen langs een massagetent, maar we weerstaan de aanbieding en gaan door. Moe en voldaan gaan weer onze kooi op zoeken.

Maandag 18 juli 2011.

We besluiten vroeg te vertrekken richting Benitses de wind is prima vanuit Lakka maar onder Corfu aangekomen valt de wind helemaal weg. Jammer en het wordt weer moteren. Wel worden we begeleid door een drietal tonijnen, echt waar. Ik enthousiast gooi meteen mijn vislijntje uit echter zonder resultaat. Dit jaar zit het me weer niet mee. Als we in de haven aankomen van Benitses is er geen plek vrij meer, maar ik weet uit ervaring dat je ook aan de kop kan liggen bij de vissersboten van de plaatselijke vissers. Niet op anker maar gewoon met twee lijnen en een spring. We nemen voor het eerst een duik in zee want hier is een prima strandje met zelfs een koude douche om het zoute water af te spoelen. Het water is fantastisch en we besluiten morgen te herhalen voor we wegvaren. We laten ons weer verwennen door de plaatselijke restaurants want aan boord koken met deze hitte is geen doen. Het is de laatste dagen gemiddeld 34/36 graden.

Dinsdag 19 juli 2011.

De verjaardag van mijn broer Cor. Er is wederom weinig wind maar we vertrekken richting Kassiopi om daar te wachten op juiste wind richting Italië. Ik ben hier nog nooit geweest, wel langs gevaren verleden jaar maar in het donker. Dus wel benieuwt hoe het er uitziet. Volgens het boekje is een rustig haventje voor maximaal vijf boten. Maar aangekomen zien we er veel meer liggen. We zien aan de kade twee vrije plaatsen en vragen of we links of rechts moeten liggen naast een Benetton. Blijkt het een Nederlander die heel blij is om ons te zien, want hij heeft al weken geen Nederlanders meer ontmoet. En jawel na een uurtje komt er nog een Nederlander, helemaal alleen aan boord, de haven binnen zeilen. Het wordt nog gezellig. Ook hier kunnen we heerlijk zwemmen, het water is heerlijk en we genieten ervan. In de namiddag komt een leidster van Sailing Holiday langs met het verzoek of er een klein bootje van hun tussen onze boten mag liggen met de punt naar de kade maar overstappen op onze boot. We vinden het akkoord als het een paar jonge meiden betreffen, maar helaas het is een ouder echtpaar uit Engeland die het zeilen en moteren niet geheel onder de knie hebben. Ze komen met een bloedgang aan en we moeten schreeuwen, motor achteruit. Het anker gaat ook nog verkeerd uit en het is een puinhoop. De flottielje leidster, een Nederlandse, biedt haar excuus aan en het echtpaar stapt met rode hoofden over op onze Auriga richting de overige groep. Die dingen gebeuren nu eenmaal, we hebben dat meer keren gezien. We hebben geen schade dus achteraf valt het wel weer mee. We drinken er maar weer een biertje op. Ook hier laten we ons verwennen naar de restaurants en zijn niet ontevreden. Kassiopie is een heel leuk dorpje waar het goed vertoeven is. Voldaan zoeken we onze kooi weer op.

Woensdag 20 juli 2011.

We liggen nog in Kassiopi en wachten op goede wind. Vanuit de websites en van collega's zeilers vernemen we dat er vanavond een flinke wind wordt verwacht. Hert is al een beetje onrustig boven met wolken als bloemkolen en af en toe een zwarte ertussen. En jawel er valt ook een beetje regen, niet veel maar toch. Ook de golven worden wat hoger en slaan af en toe over de kade. We laten ons weer verassen door een restauranthouder en komen tegen nachtelijke uren terug bij de boot. Onze buren, Jaap en Dorien uit Amsterdam, zijn nog op en nodigen ons uit voor een borreltje wat we inert afslaan. Het wordt gezellig maar om half drie wordt het toch tijd om naar onze kooi te gaan. Ik ga er nog een enkele keer uit om een en ander om de boot te controleren want we schommelen behoorlijk en alles kraakt, ook bij de buren. Uit voorzorg haal ik maar de loopplank binnen. Van slapen komt niet echt veel.

Donderdag 21 juli 2011.

Ik zit al vroeg in de kuip en ben niet de enige. Onze Schotse buren besluiten te vertrekken en we nemen afscheid wetende dat ze gaan wonen in Frankrijk aan het einde van deze zomer. We wensen hun veel geluk in hun nieuwe heimat. De golven gaan nog behoorlijk tekeer en we schommelen als een baby in de wieg. Dan komt er opeens een hoge golf aan die de huurboot naast onze Hollandse buren zeker een meter in de hoogte gooit. Beiden boten botsen op elkaar en er ontstaan schade aan de achterreling van beiden boten. Paniek en geschreeuw. Ze geven elkaar de schuld en de ruzie loopt aardig op. Ik probeer te bemiddelen door te zeggen dat niemand schuld heeft en dat de verzekering het maar moet oplossen. Het werkt en de gegevens worden uitgewisseld en de huurboot besluit te vertrekken, maar aan zijn gezicht te zien, is hij niet in een goede bui. Denkt zeker aan zijn eigen risico. De rust is weer weder gekeerd en we besluiten maar te ontbijten. Age gaat een wasje doen en er is geen water en dan weer wel, maar hij kan zijn wasje toch nog afmaken.