Woensdag 27 juli 2011.

Na een heerlijke rustige nacht in Monopoli vertrekken we om kwart voor tien richting Bari wat zo'n 22 mijlen varen is. Het weer is prima en de bemanning wil graag zeilen zonder gebruik te maken van de motor. Dit hebben we een tijd niet gedaan omdat ik graag mijn accu's vol wil hebben. Niet altijd hebben we walstroom. Ik ga overstag en de motor gaat uit. Bemanning heel tevreden. Het is wel hobbelig op het water en de wind loopt langzaam op van 15 naar 23 knopen. We zien vlak voor de haven nog twee ruggen in zee, waarschijnlijk dolfijnen. Voor de haven van Bari gaat de motor weer aan en we leggen aan bij de marina, waar we verleden jaar ook lagen, met een groot sportcomplex. Als we willen aanleggen missen we de havenmeester maar een aardige dame op de kade belt even. Hij komt en we krijgen een mooie plaats tussen twee wat grotere boten. Omdat we honger hebben gaan we buiten het sportcomplex een restaurant zoeken en begeven we ons op de boulevard. Daar zien we heel veel tentjes die door lokale bewoners druk worden bezocht en er wordt vis en andere producten geroosterd met de nodige rookwolken. Maar het ziet er leuk en gemoedelijk uit. We vinden halverwege een restaurant met een behoorlijke reputatie. We krijgen een plekje aangeboden met zicht op de zee waar op dat moment de zon roodgloeiend ondergaat, prachtig. De ober is te enthousiast en gooit een glas water om. Qua eten worden we verwend, prima kwaliteit tegen redelijke prijs. Voldaan gaan we terug naar de boot. En helaas we moeten constateren dat er weer buiten muziek is, een soort disco, die ons tot in de late uurtjes begeleid. Maar we gaan gewoon naar bed.

Donderdag 28 juli 2011.

De volgende morgen verlaten we Bari om elf uur en we gaan richting Trani en hebben weer prima weer. De motor mag weer aan en we zeilen met grootzeil en fok. Iedereen weer tevreden. Bij het aankomen in de haven van Trani regent het en we zoeken een plekje in de kom. We leggen aan op de kop van de steiger en een steward wijst ons een plekje aan. Een prima plekje met uitzicht op de stadskade. En nu maar wachten op Tanny want die is geland op Pescara. We eten in de avonduren nog een laatste keer met z'n drieen in het centrum, maken nog een kleine wandeling naar de kathedraal, waar een festival plaatsvindt en zoeken onze kooi weer op.

Vrijdag 29 juli 2011.

Age is nerveus en wil maar weten waar is het station en zal ze wel komen. We stellen Age gerust en leiden Age onbewust de verkeerde kant op. Een stadsbewoner geeft de juiste richting aan. Station gevonden en nu maar wachten. Staan we wel op het goede perron, dus niet. We gaan naar het juiste perron waar er een trein stopt zonder Tanny. Het was de verkeerde trein. De juiste moest nog komen. En jawel daar komt Tanny aan, echter aan het eind van het perron, en Age snelt toe. Een innige omhelzing volgt. Wij kijken toe. Het echtpaar is weer compleet. We gaan met z'n allen de stad in en zoeken een restaurantje om een en ander te nuttigen. We brengen de spullen van Tanny aan boord en gaan een wandeling maken door de oude stad en zoeken weer een restaurant voor het avondmaal en vinden die in de haven tegenover de vissersboten. Na het eten gaan we voor het eerst met z'n vieren aan boord om te gaan slapen. Dit heet volle bak. Het echtpaar Snel/Bakker mag in de kapiteinshut slapen en ik slaap op de bank en Femke achterin. Voor ons een nieuwe ervaring.

Zaterdag 30 juli 2011.

We hebben in de ochtend een palaver of het echtpaar ons gaat verlaten of nog een dag meevaart. Het wonder geschiedt; Tanny gaat overstag en besluit nog een dag mee te gaan varen, samen met Age. Waauuw. Femke controleert de weergegevens en zegt ons toe een rustige overtocht. Dat blijkt ook in het begin, echter de golven veranderen en worden wat hoger. Tanny verdwijnt in de kajuit. Het wordt hobbeliger en hobbeliger en de wind neemt toe. We zien op de windmeter zelfs 23 knopen. Achteraf blijkt dat Femke een verkeerd weerbericht heeft gelezen, namelijk die van de volgende dag. We kunnen niet meer terug en gaan gewoon door. We moeten een keer overstag gaan, een tweede rif leggen in het grootzeil en komen zo vlak voor de haven van Vieste aan. Het schip is doorweekt van het buiswater maar wij zitten droog. Age en ik hebben regelmatig aan het roer gezeten en voldaan varen we de havenmond in. Dan stopt de motor, geen diesel meer. We dachten het wel te halen omdat de meter van de dieseltank nog niet in het rood stond. Achter ons komt de veerboot aan en ik vraag aan Age om via de marifoon op 16, de veerboot te waarschuwen dat we zonder motor varen. Het lukt, de veerboot antwoordt positief. We zeilen de haven binnen en kunnen aan de kop van de steiger aanleggen, waar we worden opgewacht door de havenmeester die ons opvangt. Eind goed, al goed. Het was een enerverende dag ook voor Tanny, ze is zelfs niet eens zeeziek geworden. Femke biedt ons als tegenprestatie een maaltijd aan in het restaurant boven aan de haven waar we ons tegoed doen aan een heerlijke maaltijd. Iedereen tevreden en na een korte wandeling door de oude stad gaan we naar onze kooi op de Auriga.