Einde in zicht van het Middelandse zee gebeuren

Woensdag 17 augustus 2011.

Vandaag laat ik de mast verwijderen van de Auriga en wordt daar mee geholpen door het personeel van de Marina Koper. De afspraak was om circa tien uur maar het gebeurde pas na twee uur. Dat was een beetje pech want het is hier behoorlijk warm, zo'n dertig graden en bijna geen wind. Dus de waterdruppeltjes lopen in massa's over mijn lichaam. Ook vandaag gebruik ik de douche regelmatig als redmiddel voor de opgelopen lichaamstemperatuur. Na de mast op de bokken te hebben geplaatst is het overige werk voor mij. Stagen en lijnen vastbinden in folie rondom de mast en als laatste de hoes erom heen. Heeft wel wat uurtjes gekost en uiteraard ook zweetdruppeltjes maar ik ben tevreden over het resultaat. De rest van de dag breng ik door in het naast gelegen zwembad. De nachten zijn warm en benauwd en van slapen komt ook weinig terecht.

Donderdag 18 augustus 2011.

Daar in de Marina geen winkeltje is met voedingstoffen doe ik mijn boodschappen in de stad of op de markt waar het aanbod prima is. De prijzen zijn hier een stuk lager dan in Nederland en Italië. Ook vandaag is het zwembad een aanrader. Het is er wel propvol maar er is altijd nog een wel een plekje over onder de bomen. Het zeewater is heerlijk van temperatuur, ik denk zo'n 23/25 graden en de douche op het terrein zo'n 18 graden, heerlijk verkoelend. Van koken komt niets, de boot van binnen is net een sauna ondanks de windblower en ik laat me maar verwennen door het restaurant in de Marina. Is van goede kwaliteit en redelijk in prijs.

Vrijdag 19 augustus en zaterdag 20 augustus 2011.

Er valt weinig te melden, krijg de bevestiging vanderWetering dat de Auriga inderdaad woensdag 24 augustus wordt opgehaald. Ik besluit zondag naar Nederland terug te keren, langer hier blijven heeft geen zin ondanks dat ik hier af en toe voor havenmeester kan spelen.. Het is hier schijnbaar niet de gewoonte dat als er zeilboten binnenkomen iemans van de Marina helpt met het aanmeren. Hierdoor heb ik wel leuk kontact met andere zeilers en volgt er soms een uitnodiging voor een fris drankje. Zo heb ik leuk kontact met drie Duitsers uit resp. Kiel en Regensburg, plaatsen die ik ook ken uit onze vorige reis naar Denemarken. Ben hun hulpzaan o.a. het strijken van de zeilen en het opbergen hiervan. Hun boot was al vijf jaar niet meer ontdaan van de zeilen en dat gaf wat problemen met hun kennis. Ook hier wordt mijn hulp dankbaar geaccepteerd en volgt er ook weer een drankje. Zo komen de dagen hier ook om. Ik spreek met Ton en Lia van de Hocus Pas af om met hun mee te rijden 's-morgens vroeg om vier uur met een taxi naar Trieste. Kunnen we de kosten delen.

Zondag 21 augustus 2011.

Ik wordt wakker geschut in de Auriga om kwart voor vier in de morgen door Ton en lia. Mijn wekker deed het niet dus dat wordt snel alles regelen voor vertrek. Alles stond gelukkig al klaar en in tien minuten stond ik naast de Auriga, nog een laatste blik op haar en naar de taxi. Had wel een vreemd gevoel bij het verlaten van de Auriga, is bijna mijn huis geworden. Maarja aan staande vrijdag is zij weer in Nederland. Op het vliegveld neem ik afscheid van Ton en Lia, zij vliegen via Rome naar huis en ik ga via Charleroi en vervolgens met de trein richting Amsterdam De terugreis is wel wat langer qua tijd maar de verbindingen zijn goed. Ik kom om negen uur in de avond aan op het station Amsterdam centraal waar Femke me opwacht. Thuis. Het Middelandsezee gebeuren is hierdoor ten einde en ik heb er een goed gevoel van over gehouden. Kan het iedereen aan bevelen.

Het vertrek van Femke terug naar Nederland

Zondag 14 augustus 2011.

Het moment voor Femke is aangebroken en om vijf uur staan we op om richting het vliegveld van Pula te gaan met onze huurauto een Citroen C4. Prima karretje. De weg is omstreeks deze tijd leeg zodat we flink kunnen doorhalen. We komen daar om circa zeven uur aan en zien op de parkeerplaats ook Bas en Debra lopen. Dat is leuk en we gaan gezamenlijk inchecken en daarna een bakkie doen in het aanwezige restaurantje. Een van de kinderen van Bas en Debra laat per ongeluk een flesje Fanta over haar spijkerbroek vallen maar de droger in het toilet hersteld deze nattigheid en iedereen is weer tevreden. Ik neem afscheid van Femke en laat haar onder de hoede van Bas en Debra. Zij kan namelijk na Koln meerijden naar Nederland. Sommige mensen hebben geluk. Voor mij wordt het een rustige dag, geen zeilen maar het Anja, Roel en de kits een beetje rondhangen bij het zwembad bij hun appartement en daarna een barbecue. Het is een leuke dag geworden en na afloop wordt ik keurig weer terug gebracht naar de Auriga in Funtana.

Maandag 15 augustus 2011.

Na het betalen van de havengelden, drie dagen, begeef ik me weer op zee en ditmaal ben ik heer en meester op de Auriga. Het weer is mij gunstig gestemd, windje ZW met max. 15 knopen. Kan zelfs de Genua uitrollen en ze loopt heerlijk. De bedoeling was eerst Novigrad maar ik vaar door naar Umag en kom daar omstreeks 14.30 uur aan. Ik begeef me meteen naar de douane om me hier uit te klaren en dat geschiedt prima, binnen een kwartier is alles geregeld. Wel moet ik morgenvroeg nog even langs de havenpolitie. Nu maar de AC marine in wel een grote want er kunnen dik 500 boten liggen. Er is voldoende plaats en ik wordt prima geholpen met het aanleggen. Ook hier zijn Möring. Naast mij komt een Italiaan liggen die mij een bord pasta aanbiedt omdat hij iets teveel heeft gemaakt. Dat wordt door mij in dank afgenomen. Bij het afrekenen in de receptie blijkt dat ze van groot houden, want de prijs is erna, ruim eur 56,00. De duurste havengelden van Kroatië in onze periode. Mag ken ik al van onze tocht verleden jaar, toen hebben we daar een kleine wandeling door het oude gedeelte van de stad gemaakt. Er staan mooi oude en herstelde gebouwen en de sfeer is prima. Zodoende besluit ik aan boord te blijven

Dinsdag 16 augustus 2011.

Lekker geslapen en om acht uur opgestaan om te douchen in deze toch te dure marina. Bij eten eten wordt ik telefonisch benaderd door Femke met wat gegevens over de Marine Koper en Izola. Ik moet een beslissing bij welke Marine ik eruit ga. Hert wordt toch Koper en omstreeks kwart over tien verlaat ik de Marine Umag op weg naar de havenpolitie. De persoon die mij helpt begrijpt mij niet en wil mij juist inklaren dat zie als ik een formulier van hem krijg. Geërgerd verscheurd hij het formulier en zegt dat ik eerst na de douane moet. Ik zeg hem, dat heb ik gisteren al gedaan, kijk maar op het formulier. Na overleg met zijn collega krijg ik mijn stempel en kan vertrekken. De wind is tegengesteld dan gisteren en heb weer NW en het hobbelt een beetje. Golven van circa een halve meter, dit is te doen. Bij de kop van Savudrija moet ik NO en kan hierdoor de Genua weer gebruiken. De Auriga en ik vermaken ons en lopen samen een dikke 6 knopen. Na vier en een half uur te hebben gevaren komt Koper in zicht en ik meer af aan de kade van Marina Koper. Er ligt nog een Hollander en eentje jawel van de vereniging 't IJ de familie Reimersma , leuk. Van de receptie mag ik bij hun liggen en ik verneem van hun dat zij ook wachten op transport naar Nederland met vanderWetering. Na het bellen met vander Wetering vernemen wij dat we woensdag 24 augustus worden getransporteerd. Heb ik mooi de tijd om in alle rust de boot klaar te maken voor vertrek.

Vauit Italie naar Kroatie

Zondag 31 juli 2011.

In verband met de motorstoring probeer ik zelf uit te vogelen waar het probleem zit. Is de diesel echt op, of is er een ander probleem. De tank vul ik met circa 10 liter en ga het pompje gebruiken om de diesel weer in de motor te krijgen. Pomp al 15 minuten zonder resultaat, er komt geen diesel voorbij. Dan maar de monteur roepen die hetzelfde doet, ook zonder resultaat. Maar hij gaat door en controleert de leidingen vanaf de dieseltank. Deze zijn leeg en maakt uiteindelijk een verbinding tussen twee leidingen los en wat ziet hij, een prop van vuiligheid die de diesel belemmert om door te stromen. Verbinding door gespoeld en weer bevestigt. Handpompje wordt weer gebruikt en zie er komt weer diesel uit het overloopknopje. Eind goed al goed. De motor loopt weer als een zonnetje. Nu niet meer mopperen over Italiaanse monteurs. Age en Tanny geven aan nu echt te vertrekken naar de camping en we nemen afscheid. We geven de Auriga een grote beurt zowel binnen als buiten en tijdens het uitkloppen van een deken valt mij bril in het water. Shit, ik pak mijn duikbril en spring mijn bril achterna, echter zonder resultaat. Het water is vreselijk troebel en kan amper een halve meter zien. Ik besluit mijn duikuitrusting te gebruiken want het was geen goedkope bril. Van de havenmeester ontvang ik een loodgordel en ik begeef mij onder water en na enige tijd rondneuzen vind ik mijn bril. Joepie. Toch maar makkelijk als je een complete uitrusting inclusief fles aan boord heeft. De fles kon ik bij de havenmeester weer laten vullen.

Maandag 1 augustus 2011.

Er staat een harde wind en we besluiten nog een dag in Vieste te blijven, is ook wel zo prettig was gisteren een enerverende dag. Age en Tanny melden zich weer bij ons en we besluiten met z'n vieren Vieste eens nader te bekijken. Het is een zeer mooi Moors gebouwde stad met prachtige steegjes en straatjes, waar het barst van de leuke restaurantjes. We genieten. Age en Tanny hebben een mooie camping gevonden net buiten de stad en zeer tevreden, met een strand ervoor. Helemaal hun wens. We gaan aan boord koken en genieten nog van de avondzon, want heet is het wel, z'n kleine 35 graden, wel waait het nog behoorlijk.

Dinsdag 2 augustus 2011.

Het waait nog hard en we horen dat het een mistral is die wel drie dagen kan duren. Da's pech hier hadden we niet op gerekend. Er staan ook behoorlijk wat hoge golven met witte koppen. Dus we gaan maar naar het strand waar Femke af en toe het water in duikt. We hadden gebruik gemaakt van de aanwezige ligstoelen maar achteraf blijkt dat deze privé waren en we werden na ruim vier uur vriendelijk verzocht deze te verlaten. Nog steeds is het ondanks de harde wind zeer warm. De biertjes vliegen erdoor heen.

Woensdag 3 augustus 2011.

De wind is wat rustiger geworden maar de hoge golven met witte koppen zie we nog. Nog een dag wachten wordt door de havenmeester gezegd en dan kunnen we naar Italië. We nemen nog contact een hapje te eten aan de boulevard. Dit wordt in dank geaccepteerd en na afloop wandelen we nog met hun een stukje richting camping waar we nu definitief afscheid nemen. Wel zullen we per sms contact houden.

Donderdag 4 augustus 2011.

We vetrekken om 6 uur in de morgen en de zee is nu weer rustig, weinig wind maar het spat een klein beetje. Ziet er goed uit Met een goed gevoel verlaten we de haven van Vieste om richting het eiland Vis, Kroatië, te gaan, een kleine 70 mijlen. We zien onderweg nog wat dolfijnen en een enkel vrachtschip voor de rest is het eenzaam op het water. We varen op de automatische stuurautomaat en hebben dus de handen vrij om wat te lezen of iets dergelijks. De wind trekt iets aan en we zien op de meter maximaal 11 knopen. Om circa 18.30 komen we aan in de haven van het eiland Vis, Komiza waar we nog niet eerder zijn geweest. Onze indruk is meteen wat leuk hier, maar wel ontzettend druk in de haven. Er is geen plekje vrij aan de kade maar de havenmeester wijst ons een plekje aan een boei tussen nog veel andere boten. Dat is de eerste keer dit jaar. De baai is werkelijk heel mooi en het dorpje ziet er gezellig uit. Helaas blijven we aan boord en gaan niet aan land.

Vrijdag 5 augustus 2011.

We besluiten niet in te klaren en gaan om kwart over acht weg richting Rogoznica, vaste land, om daar in te klaren, ligt zo'n 30 mijlen verder. Moet een mooie baai zijn wat we zien op een folder. De zee is wat ruwer geworden en zien zelfs 20 knopen wind. Maar het gaat prima en in de baai aangekomen zien wel een geweldige grote marine. Dat is niets voor ons, wel gaan we daar diesel tanken maar gaan liggen aan de stadskade waar het wel behoorlijk hobbelig is. Maar het stadje is veel beter dan die marine, wel liggen we tussen twee motorboten. Van de havenmeester vernemen we dat er een folkloremuziek festival is die avond. Benieuwt. Eerst gaan we een hapje eten om vervolgens naar het podium te gaan naast onze boot op de kade. Niets teveel gezegd het wordt een leuke muzikale avond met goede muziek tot ongeveer elf uur. We hebben genoten. Er was veel publiek wat de stemming ten goede kwam.

Zaterdag 6 augustus 2011.

We verlaten Rogoznica om circa half negen en willen naar Sali op het eiland Otok Dugi een kleine 40 mijlen. De wind is ons gunstig en onder Genua lopen we regelmatig 5 á 6 mijlen. We passeren het eiland Zirje , richting Murtersko more naar het kanaal Zutski. Een prachtig stukje natuur van de Kornati eilanden. We zien Sali na ongeveer 8 uur varen liggen, echter de haven is propvol. Het schijnt dat er vanavond een speciaal feest met vuurwerk en muziek. We treffen het wel weer. Hier kunnen we wel inklaren zonder probleem. We vinden ook nog een leuk plekje aan de stadskade tegenover het muziekpodium. Van slapen zal wel niet veel komen. Als het donker wordt komt er een stoet met rode fakkels aan varen midden in de haven en er wordt behoorlijk wat vuurwerk afgeschoten. Het publiek is rijkelijk aanwezig. Op de kade zijn diverse biertentjes en worsttentjes opgesteld waar gretig gebruik wordt van gemaakt. Het wordt een rumoerige nacht.

Zondag 7 augustus 2011.

Het werd inderdaad tot en met vijf uur in de morgen muziek gemaakt, vond zelf een slechte band die na elk kwartiertje een drankje ging drinken waarnaar er een bandje werd afgedraaid. Goedkope voorstelling. Een beetje down zijn we deze morgen om kwart voor tien vertrokken. Wel worden we weer geconfronteerd met het betalen van havengelden die hier zo rond de dertig tot en met vijfenveertig euro's zijn. Dat is weer wat anders dan in Griekenland gratis te liggen. Maar dit wisten we al in verband met onze heenreis door Kroatië. We varen naar Veli Rat en gaan liggen in de achterste baai waarvoor we eerst door een kanaaltje moeten varen van twee en een halve meter volgens de plotter, echter ter plekke zien we drie meter vijftig. De baai ligt mooi beschut maar heeft een apart luchtje, modder We zijn niet de enige en weldra zien we al een bootje aankomen met drie heren in het geel. Het gaat weer om liggeld. Niet veel maar toch nog circa twintig euro. Het wordt een heerlijke rustige nacht zonder muziek Kunnen we eindelijk onze nachtrust inhalen.

Maandag 8 augustus 2011.

Geheel uitgerust gaan we de volgende morgen al om negen uur weg en besluiten naar Mali Losiny te varen op een kleine 33 mijlen. We hebben wind uit het zuiden, niet veel ongeveer 15 knopen wel een beetje hobbelen en komen na ongeveer zes en half uur aan bij de monding van de ingang naar de stad Mali Losiny. In de havenmonding worden we gesneden door een toeristenboot die de bocht wil afscheiden en ons geen gelegenheid geeft om onze koers te houden. Dus wij corrigeren maar. In de haven is het druk en er zijn geen vrije plaatsen meer. We zoeken of we ergens dubbel kunnen liggen, wat in eerste instantie ook niet lukt. Maar ik maak nog een rondje en zie daar ligt een Nederlander, Bas en Debra met een huurboot als tweede en wenkt ons dat we als derde naast hem mogen liggen. Tof en na kennismaken wordt het een late nacht na gebruik van wat biertjes. Ondertussen is het zwaar weer geworden en het begint te regenen en niet zo'n beetje ook. Ook zien we lichtflitsen, onweer maar wel ver weg. zacht regent het pijpenstelen plus een aardige wind dus we hobbelen de gehele nacht.

Dinsdag 9 augustus 2011.

We besluiten om verder te varen en vertrekken om tien uur uit Mali Losiny richting Pula. Het is buiten op zee wat hobbeliger geworden maar we gaan door want de wind schommelt zo tussen 10 en 15 knopen. Na ongeveer twee uur te hebben gevaren worden de golven hoger en hoger, we schatten ze op ruim twee en halve meter. Dan horen we via de marifoon dat er een Bora wordt verwacht met windstoten tot 35 knopen vandaag tot oplopend morgen naar 60 knopen. We kijken elkaar aan en al gauw komen we tot de conclusie, niet door varen maar omkeren richting haven van vertrek. We vinden nu wel een vrije plek aan de kade, echter geen mooring aanwezig, dus gebruiken we onze anker. We merken wel dat we over de mooring ankeren van onze buurman, uit Kroatië, maar hij blijft toch liggen en maakt geen probleem. Ook nu weer zachts veel wind maar geen regen en we besluiten om morgen nog lekker een extra dag te blijven. Bora's duren gemiddeld drie dagen.

Woensdag 10 augustus 2011.

We hebben een rustdag en we poetsen onze Auriga een beetje, doen een wasje en Femke verdwijnt eventjes voor een bezoek aan de kapper. ‘s-Avonds laten wij ons verwennen in het restaurant achter onze boor, People genaamd, en ik moet zeggen het was werkelijk prima. Voldaan zoeken we laat in de avond onze kooi weer op.

Donderdag 11 augustus 2011.

De bora is over en we besluiten te vertrekken Pula en de zee heeft nog wel wat golven maar die kunnen we goed aan. Ook is de wind voor ons gunstig en kunnen we het hele stuk de zeilen gebruiken, uiteraard met de motor erbij. We lopen zo gemiddeld 6 knopen. Niet gek. We kunnen Pula niet halen en besluiten naar Veruda te gaan, waar we eerst willen diesel tanken. Echter het tankstation is gesloten. Dan maar naar de baai om daar te ankeren. De baai is aardig diep 15/20 meter en het valt niet mee om een goede ankerplekje te vinden in verband met de aanwezigheid van vele boten. Als het toch nog lukt gaat het na ongeveer een uur hard waaien en de eerste boten zie ik al vertrekken. We zwaaien behoorlijk uit, hebben ongeveer veertig meter ankerketting uitstaan. Ook wij besluiten te vertrekken richting de verenigingshaven om daar de nacht door te brengen. We krijgen een mooi plekje aangeboden en ik begeef me op het land om mijn jerrycans te vullen met diesel. Er schijnt een tankstation te zijn op ongeveer 2 kilometer richting het dorp. Het zijn er vijf geworden maar ik heb weer volle jerrycans.

Vrijdag 12 augustus 2011.

Na een heerlijke rustige na nacht in Veruda bij de verenigingshaven Bunarina gaan we op weg naar Vsar een kleine 30 mijlen. Het weer is prima lekker windje en weer zeilen en de motor bij gaan we op weg. De zee is prima met kleine golfjes. Wat opvalt dat er toch nog behoorlijk wordt gezeild in deze omgeving meer dan we gewend zijn. We hebben afgesproken per telefoon of er in Vsar plaats was maar wie het eerst komt die heeft mazzel. Wij dus niet. Alles vol er is geen plekje meer vrij. Balen dus. Dan weer Vsar verlaten en naar de volgende haven en wel Funtana. Ook hier bellen we met de marine en hetzelfde geld, we hebben nog drie plekken maar wie het eerst komt die heeft mazzel. We zetten de motor op 3000 toeren en gaan met 6.5 mijlen richting Funtana. We komen met twee boten gelijk aan en kunnen een plekje krijgen. Funtana is een klein dorpje met een fijne marine, douches etc. maar niet goedkoop, een dergelijk 50 euro per nacht. We gaan van boord en lopen naar het strandje om ons heerlijk te verkoelen in het zeewater. Het strandje is druk bezet maar we vinden nog een leuk plekje tussen de bomen en nemen een heerlijke duik in het water. Omdat we vanaf Vsar wind tegen hadden hebben we ons stormfokje gebruikt om deze uit te proberen en jawel het werkte prima. We geven onze ligplaats door aan Anja , Roel en hun beiden meiden, want we hadden afgesproken in Vsar. Zij hebben in de buurt van Porec een appartement gehuurd. We maken een afspraak met hun voor de volgende dag.

Zaterdag 13 augustus 2011.

Omdat Femke zondag terug gaat naar Nederland moeten we haar uitschrijven bij de douane in Porec en we besluiten met Anja, Roel en de kids te varen naar Porec zo'n kleine 8 mijlen. Het is druk bij de douane in Porec aan de kade en we moeten wachten op een vrije plek aan de kade zodat we wat rondjes varen in de haven. Porec is een heel leuk stadje maar dat kennen we al van onze reis in 2010. De formulieren zijn snel aangepast en we varen terug naar Funtana om daar in de baai te ankeren en lekker te gaan zwemmen en snorkelen met z'n allen. Een heerlijke dag en in de avonduren gaan we weer ons verwennen in een prima restaurant. Omdat Femke zondagmorgen terug vliegt vanuit Pula huur ik een auto om haar 's-morgens naar het vliegveld te rijden een kleine 50 kilometer. Het wordt voor mij en Femke een korte nachtrust.

Zondag 14 augustus 2011.

Van Monopoli naar Vieste

Woensdag 27 juli 2011.

Na een heerlijke rustige nacht in Monopoli vertrekken we om kwart voor tien richting Bari wat zo'n 22 mijlen varen is. Het weer is prima en de bemanning wil graag zeilen zonder gebruik te maken van de motor. Dit hebben we een tijd niet gedaan omdat ik graag mijn accu's vol wil hebben. Niet altijd hebben we walstroom. Ik ga overstag en de motor gaat uit. Bemanning heel tevreden. Het is wel hobbelig op het water en de wind loopt langzaam op van 15 naar 23 knopen. We zien vlak voor de haven nog twee ruggen in zee, waarschijnlijk dolfijnen. Voor de haven van Bari gaat de motor weer aan en we leggen aan bij de marina, waar we verleden jaar ook lagen, met een groot sportcomplex. Als we willen aanleggen missen we de havenmeester maar een aardige dame op de kade belt even. Hij komt en we krijgen een mooie plaats tussen twee wat grotere boten. Omdat we honger hebben gaan we buiten het sportcomplex een restaurant zoeken en begeven we ons op de boulevard. Daar zien we heel veel tentjes die door lokale bewoners druk worden bezocht en er wordt vis en andere producten geroosterd met de nodige rookwolken. Maar het ziet er leuk en gemoedelijk uit. We vinden halverwege een restaurant met een behoorlijke reputatie. We krijgen een plekje aangeboden met zicht op de zee waar op dat moment de zon roodgloeiend ondergaat, prachtig. De ober is te enthousiast en gooit een glas water om. Qua eten worden we verwend, prima kwaliteit tegen redelijke prijs. Voldaan gaan we terug naar de boot. En helaas we moeten constateren dat er weer buiten muziek is, een soort disco, die ons tot in de late uurtjes begeleid. Maar we gaan gewoon naar bed.

Donderdag 28 juli 2011.

De volgende morgen verlaten we Bari om elf uur en we gaan richting Trani en hebben weer prima weer. De motor mag weer aan en we zeilen met grootzeil en fok. Iedereen weer tevreden. Bij het aankomen in de haven van Trani regent het en we zoeken een plekje in de kom. We leggen aan op de kop van de steiger en een steward wijst ons een plekje aan. Een prima plekje met uitzicht op de stadskade. En nu maar wachten op Tanny want die is geland op Pescara. We eten in de avonduren nog een laatste keer met z'n drieen in het centrum, maken nog een kleine wandeling naar de kathedraal, waar een festival plaatsvindt en zoeken onze kooi weer op.

Vrijdag 29 juli 2011.

Age is nerveus en wil maar weten waar is het station en zal ze wel komen. We stellen Age gerust en leiden Age onbewust de verkeerde kant op. Een stadsbewoner geeft de juiste richting aan. Station gevonden en nu maar wachten. Staan we wel op het goede perron, dus niet. We gaan naar het juiste perron waar er een trein stopt zonder Tanny. Het was de verkeerde trein. De juiste moest nog komen. En jawel daar komt Tanny aan, echter aan het eind van het perron, en Age snelt toe. Een innige omhelzing volgt. Wij kijken toe. Het echtpaar is weer compleet. We gaan met z'n allen de stad in en zoeken een restaurantje om een en ander te nuttigen. We brengen de spullen van Tanny aan boord en gaan een wandeling maken door de oude stad en zoeken weer een restaurant voor het avondmaal en vinden die in de haven tegenover de vissersboten. Na het eten gaan we voor het eerst met z'n vieren aan boord om te gaan slapen. Dit heet volle bak. Het echtpaar Snel/Bakker mag in de kapiteinshut slapen en ik slaap op de bank en Femke achterin. Voor ons een nieuwe ervaring.

Zaterdag 30 juli 2011.

We hebben in de ochtend een palaver of het echtpaar ons gaat verlaten of nog een dag meevaart. Het wonder geschiedt; Tanny gaat overstag en besluit nog een dag mee te gaan varen, samen met Age. Waauuw. Femke controleert de weergegevens en zegt ons toe een rustige overtocht. Dat blijkt ook in het begin, echter de golven veranderen en worden wat hoger. Tanny verdwijnt in de kajuit. Het wordt hobbeliger en hobbeliger en de wind neemt toe. We zien op de windmeter zelfs 23 knopen. Achteraf blijkt dat Femke een verkeerd weerbericht heeft gelezen, namelijk die van de volgende dag. We kunnen niet meer terug en gaan gewoon door. We moeten een keer overstag gaan, een tweede rif leggen in het grootzeil en komen zo vlak voor de haven van Vieste aan. Het schip is doorweekt van het buiswater maar wij zitten droog. Age en ik hebben regelmatig aan het roer gezeten en voldaan varen we de havenmond in. Dan stopt de motor, geen diesel meer. We dachten het wel te halen omdat de meter van de dieseltank nog niet in het rood stond. Achter ons komt de veerboot aan en ik vraag aan Age om via de marifoon op 16, de veerboot te waarschuwen dat we zonder motor varen. Het lukt, de veerboot antwoordt positief. We zeilen de haven binnen en kunnen aan de kop van de steiger aanleggen, waar we worden opgewacht door de havenmeester die ons opvangt. Eind goed, al goed. Het was een enerverende dag ook voor Tanny, ze is zelfs niet eens zeeziek geworden. Femke biedt ons als tegenprestatie een maaltijd aan in het restaurant boven aan de haven waar we ons tegoed doen aan een heerlijke maaltijd. Iedereen tevreden en na een korte wandeling door de oude stad gaan we naar onze kooi op de Auriga.

Van Corfu naar Otranto en verder....

Vrijdag 22 juli 2011.

Vandaag vertrekken wij vanuit Kassiopi richting Italie. Een overtocht waar we twee dagen op hebben moeten wachten vanwege de hoge golven en wind. Het is vroeg in de morgen als we de lijnen los gooien, kwart over zeven, en het ziet er goed uit. We moeten een kleine 70 mijlen varen voordat we aankomen in Otranto. We zijn erop voor bereid. Het weer is goed we kunnen zelfs de zeilen gebruiken met de motor een beetje erbij. We gaan met een gemiddelde van 5 mijlen. We passeren de twee eilanden boven Corfu om circa elf uur en koersen af op Otranto wat puur west ligt. Onderweg is het wel een beetje saai want we zien geen medezeilers op het water. Wel zien we een schildpad die ligt te zonnen op het water, maar als we wat dichterbij komen verdwijnt hij of zij. We vervolgen onze koers en tegen de avond zien we Italie opduiken en zowaar we zien Otranto. Om kwart over acht varen we de haven in. We kijken wat rond maar zien geen vrije plek om aan leggen. Ook een Italiaan roept ons dat er geen plekken meer zijn. Echter ik ben eigenwijs en zeg tegen Age maak nog maar een rondje door de haven. Ik zie tegen over het kantoor van de douane een plekje en Age vaart erop af. Er komt een militair of marineman uit het kantoor en zegt we kunnen hier niet liggen, maar het communiceert via de telefoon met zijn meerdere en jawel we krijgen een plekje aan gewezen aan de kade, achter een zeilschip van circa 20 meter. Age meert de Auriga keurig langs de kade, waardoor hij een complimentje krijgt van de schipper. Voldaan verlaten we de Auriga en gaan een hapje eten bij het restaurant om vervolgens vroeg in onze kooi te duiken, want we zijn toch enigszins moe.

Zaterdag 23 juli 2011.

We hebben telefonisch contact met Femke, die al geland is in Brindisi en die ons een beetje verplicht daar naar toe te varen. We overleggen met elkaar en besluiten hierop in te gaan wat wel weer een behoorlijke afstand is, zo'n 38 mijlen. Zo gezegd zo gedaan en we vertrekken om kwart voor een richting Brindisi na betaling van de havengelden. Om circa acht uur in de avond bereiken wij de haven van Brindisi met een beetje regen. Onderweg was er niets te melden. Bij binnenkomst van Brindisi zien we Femke reeds staan en we vragen via de marifoon om een ligplaats die ons dan wordt toegewezen. Moe en voldaan leggen we aan, we hebben toch weer zo'n acht uur gevaren. Na het lichamelijk contact, uiteraard kussend, zoeken we met ons drieën een familietaverne op waar we gezamenlijk het avondeten nuttigen. We keren om circa half elf terug naar de Auriga en zien op het plein voor onze boot een bruiloft in volle gang met live muziek. Wauw dat wordt weer een lange nacht en jawel de muziek ging pas uit om drie uur 's-nachts.

Zondag 24 juli 2011.

We besluiten in Brindisi een rustdag te nemen na drie lange dagen op zee. We gaan met zijn drieën wat wandelen richting de oude stad en nemen voor het pontje nog een biertje. We bezoeken de oude stad en laten Age de bezienswaardigheden zien die we verleden jaar hadden ontdekt. Age is enthousiast over de stad en we besluiten hier een hapje te eten om vervolgens met de bus weer terug naar onze Auriga te gaan. Hier wacht ons weer een verrassing er is weer een feestje met live muziek. Komen we er nooit vanaf. Dus weer voor mij een lange nacht want de andere aanwezigen in de boot hebben oordoppen.

Maandag 25 juli 2011.

We besluiten nog een rustdag te nemen en gaan naar een strandje om wat te zonnen en te zwemmen. We moeten er wel een uurtje voor lopen in de volle zon, maar Age is onze energiebron. Bij de ingang gekomen moeten we twee euro per persoon betalen en we gaan onder een parasol en op de reeds aanwezige bedden liggen. Heerlijk. Echter van korte duur daar komt reeds iemand aan die ons probeert te vertellen dat we deze moeten huren. Dus nog meer Euro's worden voldaan. Het is niet onze dag want de bewolking trekt zich samen en er vallen druppels. Weg van de ligbedden en onder het afdak nemen we maar weer een biertje en een ons onbekend broodje, wat door de beheerder van het winkeltje blijkt te zijn gemaakt. We kunnen niet achterhalen wat de inhoud was maar we hebben geen maagklachten gekregen. Op de terugweg doen we wat inkomen want we gaan eten aan boord.

Dinsdag 26 juli 2011.

We verlaten Brindisi om half elf richting Villanova. Het weer is goed zeilen met de motor een beetje bij om op tijd te zijn want we weten niet of daar plaats is. Om drie uur varen we de haven binnen, die vol ligt met kleine en grote motorboten. Het is niet diep we zien zelfs 1.50 op onze dieptemeter. We kunnen liggen op de kop van een drijvende steiger recht tegen over de open zee. Niet geweldig maar het kan. We worden geholpen met aanleggen en we moeten ons melden om vijf uur op het kantoor. Om vijf uur meld ik me bij het kantoor en daar blijkt dat ik circa 60 euro moet betalen. Ik zie een lijst met prijzen hangen aan de muur en verwijs naar de prijzen. De beheerder zegt, dat geldt niet voor ons, de prijs blijft 60 euro. Ik weiger en zeg we vertrekken. Aldus verlaten we weer de haven en gaan richting Monopoli waar we om acht uur in de avond aankomen. We kunnen langszij liggen aan een andere boot op dezelfde plek als verleden jaar. Wel geen elektra of water maar gratis. We gaan 's-avonds uit eten en nemen een pizza in een historisch gebouw wat omgebouwd is van binnen tot een moor restaurant. Mijn pizza krijg ik niet op maar mijn beiden zeilers genieten dubbel. We gaan voldaan weer naar onze kooi.

Komst Age van Preveza naar Corfu

Calibri (Hoofdtekst)Calibri (Hoofdtekst)

Woensdag 13 juli 2011.

Het weer hier in Preveza is wederom heet, ongeveer 35 graden en bijna geen wind. Ga weer regelmatig onder de douche staan omdat in de haven het zwemmen niet mogelijk is. Bern mijn voormalige vaarbuurman is inmiddels met zijn auto vertrokken richting Italië, met de veerboot. Dus ik ben weer alleen maar niet voor lang. Er komt weer een Duits echtpaar naast me liggen en we wisselen weer wat gegevens uit, je kent dat wel, waar kom je vandaan en waar ga je naartoe. Tussendoor even de motor gestart en ze loopt als een zonnetje. Van zelf koken komt er niet van, ik laat me maar verwennen door het restaurant in Cleopatra, waar ik al aardig ben ingeburgerd. Mag zelfs al afwijken van de menukaart en een eigen menu samenstellen.

Donderdag 14 juli 2011.

Wordt weer wakker en het is enorm benauwd, geen wind maar volop zon en ik zweet uit mijn kooi en begeef me weer naar de douche om enige verkoeling te verkrijgen. Bij het verlaten van de douche zie ik iemand staan bij de pomp en ik heb nog wat diesel nodig. Dus de lege jerrycans op het steekwagentje en hop naar de pomp. Dit keer gaat alles goed, geen gemors. Op de boot twee jerrycans overgeheveld in de tank en vervolgens deze lege tanks weer vullen. Jullie begrijpen wel mijn rug is niet droog gebleven. Maar eind goed alles goed. De rest van de dag lekker onderuit en ik begin weer wat te lezen in het boek van Adriaan van Dis. In de middaguren nodigen mijn Duitse buren me uit voor een biertje, wat ik zeer op prijs stel. Gezellig. Zo kom je de dag ook door. Ondertussen is er weer wind geregistreerd en wel een flinke dikke 5. Heel verfrissend en welkom. De Auriga ligt prima en schommelt op de golven in de haven. Dat wordt eindelijk een wat aangename nacht.

Vrijdag 15 juli 2011.

Met het bootje van Cleopatra ga ik in de ochtenduren naar Prevezastad om de benodigde inkopen te doen want morgen komt mijn vaarmaatje Age om met mij samen de oversteek te maken naar Italië. Het is vanouds weer heet en met weinig wind. Na de benodigde inkopen te hebben gedaan ga ik maar op een terrasje zitten en me zelf verwennen met iets koud totdat de boot van Cleopatra er aan komt. In de middaguren neem ik het ervan en ga lekker onderuit. Bestel een taxi voor de volgende morgen om naar het vliegveld te gaan en ga op tijd in mijn kooi.

Zaterdag 16 juli 2011.

Om half negen is de taxi eral en we begeven ons op weg naar het vliegveld om Age op te halen. Het is vrij druk op het vliegveld en pas om kwart voor tien komt Age door de douane. We gaan met de taxi weer terug naar Cleopatra en de wind steekt weer op, nu zelfs een dikke 4. Dat is lekker en we besluiten in het restaurant een bakkie te doen. Had zelf nog niet ontbeten en ondertussen kunnen we wat informatie uitwisselen. We blijven extra lang hangen in het restaurant en gaan pas tegen het middaguur naar de boot. Na een tijdje alleen op de boot is het toch gezellig er iemand weer bij te hebben, al is het niet Femke. Age besluit nog een dutje te doen en ik trek me terug om een en ander te regelen in het kantoor van Cleopatra. We gaan laat dineren en gaan ons daarna naar onze kooi.

Zondag 17 juli 2011.

We besluiten toch te vertrekken uit Preveza richting Lakka het eiland onder Corfu. Er is weinig wind, maar in de middag zal het iets aantrekken. We doen er ruim zeven uur over en inderdaad de wind trekt iets te hard aan, we gaan met volle zeilen en we zien gemiddeld 15/18 knopen op de windmeter en gaan zelfs af en toe op een oor. Jammer voor Femke maar wij genieten. In Lakka kunnen we op ons oude plekje tegenover het restaurant liggen en ik wordt meteen herkend. Het ankeren gaat prima. We worden uitgenodigd voor het avondeten, uiteraard zelf betalen en laten ons verrassen met een heerlijke tonijn, wauw. Na het eten maken we nog een kleine wandeling langs de baai naar boven en komen langs een massagetent, maar we weerstaan de aanbieding en gaan door. Moe en voldaan gaan weer onze kooi op zoeken.

Maandag 18 juli 2011.

We besluiten vroeg te vertrekken richting Benitses de wind is prima vanuit Lakka maar onder Corfu aangekomen valt de wind helemaal weg. Jammer en het wordt weer moteren. Wel worden we begeleid door een drietal tonijnen, echt waar. Ik enthousiast gooi meteen mijn vislijntje uit echter zonder resultaat. Dit jaar zit het me weer niet mee. Als we in de haven aankomen van Benitses is er geen plek vrij meer, maar ik weet uit ervaring dat je ook aan de kop kan liggen bij de vissersboten van de plaatselijke vissers. Niet op anker maar gewoon met twee lijnen en een spring. We nemen voor het eerst een duik in zee want hier is een prima strandje met zelfs een koude douche om het zoute water af te spoelen. Het water is fantastisch en we besluiten morgen te herhalen voor we wegvaren. We laten ons weer verwennen door de plaatselijke restaurants want aan boord koken met deze hitte is geen doen. Het is de laatste dagen gemiddeld 34/36 graden.

Dinsdag 19 juli 2011.

De verjaardag van mijn broer Cor. Er is wederom weinig wind maar we vertrekken richting Kassiopi om daar te wachten op juiste wind richting Italië. Ik ben hier nog nooit geweest, wel langs gevaren verleden jaar maar in het donker. Dus wel benieuwt hoe het er uitziet. Volgens het boekje is een rustig haventje voor maximaal vijf boten. Maar aangekomen zien we er veel meer liggen. We zien aan de kade twee vrije plaatsen en vragen of we links of rechts moeten liggen naast een Benetton. Blijkt het een Nederlander die heel blij is om ons te zien, want hij heeft al weken geen Nederlanders meer ontmoet. En jawel na een uurtje komt er nog een Nederlander, helemaal alleen aan boord, de haven binnen zeilen. Het wordt nog gezellig. Ook hier kunnen we heerlijk zwemmen, het water is heerlijk en we genieten ervan. In de namiddag komt een leidster van Sailing Holiday langs met het verzoek of er een klein bootje van hun tussen onze boten mag liggen met de punt naar de kade maar overstappen op onze boot. We vinden het akkoord als het een paar jonge meiden betreffen, maar helaas het is een ouder echtpaar uit Engeland die het zeilen en moteren niet geheel onder de knie hebben. Ze komen met een bloedgang aan en we moeten schreeuwen, motor achteruit. Het anker gaat ook nog verkeerd uit en het is een puinhoop. De flottielje leidster, een Nederlandse, biedt haar excuus aan en het echtpaar stapt met rode hoofden over op onze Auriga richting de overige groep. Die dingen gebeuren nu eenmaal, we hebben dat meer keren gezien. We hebben geen schade dus achteraf valt het wel weer mee. We drinken er maar weer een biertje op. Ook hier laten we ons verwennen naar de restaurants en zijn niet ontevreden. Kassiopie is een heel leuk dorpje waar het goed vertoeven is. Voldaan zoeken we onze kooi weer op.

Woensdag 20 juli 2011.

We liggen nog in Kassiopi en wachten op goede wind. Vanuit de websites en van collega's zeilers vernemen we dat er vanavond een flinke wind wordt verwacht. Hert is al een beetje onrustig boven met wolken als bloemkolen en af en toe een zwarte ertussen. En jawel er valt ook een beetje regen, niet veel maar toch. Ook de golven worden wat hoger en slaan af en toe over de kade. We laten ons weer verassen door een restauranthouder en komen tegen nachtelijke uren terug bij de boot. Onze buren, Jaap en Dorien uit Amsterdam, zijn nog op en nodigen ons uit voor een borreltje wat we inert afslaan. Het wordt gezellig maar om half drie wordt het toch tijd om naar onze kooi te gaan. Ik ga er nog een enkele keer uit om een en ander om de boot te controleren want we schommelen behoorlijk en alles kraakt, ook bij de buren. Uit voorzorg haal ik maar de loopplank binnen. Van slapen komt niet echt veel.

Donderdag 21 juli 2011.

Ik zit al vroeg in de kuip en ben niet de enige. Onze Schotse buren besluiten te vertrekken en we nemen afscheid wetende dat ze gaan wonen in Frankrijk aan het einde van deze zomer. We wensen hun veel geluk in hun nieuwe heimat. De golven gaan nog behoorlijk tekeer en we schommelen als een baby in de wieg. Dan komt er opeens een hoge golf aan die de huurboot naast onze Hollandse buren zeker een meter in de hoogte gooit. Beiden boten botsen op elkaar en er ontstaan schade aan de achterreling van beiden boten. Paniek en geschreeuw. Ze geven elkaar de schuld en de ruzie loopt aardig op. Ik probeer te bemiddelen door te zeggen dat niemand schuld heeft en dat de verzekering het maar moet oplossen. Het werkt en de gegevens worden uitgewisseld en de huurboot besluit te vertrekken, maar aan zijn gezicht te zien, is hij niet in een goede bui. Denkt zeker aan zijn eigen risico. De rust is weer weder gekeerd en we besluiten maar te ontbijten. Age gaat een wasje doen en er is geen water en dan weer wel, maar hij kan zijn wasje toch nog afmaken.

VAN kIONI NAAR PREVEZA

Woensadg 15 juni 2001.

We verlaten Kioni om circa kwart over tien en gaan richting Sivota op het eiland Levkas. Een vaarritje van ongeveer 10 miles. Er staat een klein windje en we proberen wat te zeilen. Helaas valt de wind weg en we besluiten maar met de motor verder te gaan. Vandaag zien we wederom geen dolfijnen, schildpadden of zwaartvissen. Je kan niet alles hebben. Als we in de baai komen van Sivota zien we dat er heftig is gebouwd op de bergpassen en er is zowel een nieuwe steiger gebouwd voor de restaurants. We gaan ankeren links in de baai voor een leuk cafeetje wat we reeds eerder hebben bezocht. Hier is het nrustig liggen buiten de flottieljes. Femke heeft nog energie over en besluit de romp nog in de was te doen, zodat de Auriga er weer glanzend bijligt. Omdat er genoeg eten aan boord is vullen wij hier onze magen. Het wordt in de avonduren wat bewolkt en er vallen wat regendruppels, niet veel. We kunnen rustig slapen, geen muziek te horen.

Donderdag 16 juni 2011.

We gaan richting Levkasstad en wederom is er geen wind en moet de motor weer worden gebruikt. We varen langs het eiland Meganisi, en besluiten even langs het eiland Scorpios te varen waar Jackie Kennedy haar heeft laatste jaren heeft versleten. Je mag er alleen omheen varen, ankeren echter niet op het eiland aanleggen. Het is nog steeds privé bezit. Er komt wat wind op zetten en we besluiten de Genua uit te rollen. Echter van korte duur en vervolgen onze weg weer met de motor. We nemen het laatste stukje via het kanaal naar Levkasstad in de hoop aan de kade een plek te vinden. We draaien wat rondjes voor de kade en jawel er is nog een plekje vrij. Als we het anker uitgooien zien we op de kade iemand zwaaien, maar in eerste instantie herkennen we deze persoon niet en gaan door met ankeren. We zien het wel. Dan herkennen we Peter van de Petro. Waauw dat is weer toeval en dat wordt gevierd met een gezamenlijk avondeten. Bep en Peter blijven hier nog liggen om wat later op de kant te gaan in Preveza.

Vrijdag 17 juni 2011.

Om half tien nemen we afscheid van Peter en Bep en gaan richting Cleopatra om daar de boot een maand te stallen. Femke moet weer werken en er is een grote verandering in de lucht waar ik bij wil zijn. We besluiten gezamenlijk terug te gaan naar Holland. Omdat we enkele weken wegblijven geven we de Auriga zowel binnen als buiten een goede beurt en kunnen we met een gerust hart haar hier achter laten. En zo geschiedde op zaterdag 18 juni 2011 we vliegen tesamen terug naar Amsterdam.

Op 9 juli 2011 ben ik weer zoals afgesproken terug in Preveza om de Auriga vaar klaar te maken voor de overtocht naar Italie. Mijn zeilmaatje Age komt zaterdag 16 juli aan. De Auriga ligt er prima bij , er is geen zandstorm geweest en er valt voor mij weinig te doen. Het is bloedheet zo'n 36 graden , echter wel wind ik denk zo'n dikke vier. Het is genieten, niks doen. Mijn buren zijn een gemend stel, hij Duits en zij van Hollands, woonde voorheen in Hoorn, dus we praten soms Duits en soms nederlands.

Zondag 10 juli 2011.

Lekker geslapen ondanks de hitte. Ontbeten hier in het restaurant, had uiteraard nog geen brood, en besloot de vuile was, beddengoed en de rest maar eens in de wasmachine te stoppen. Na een uur kon ik deze al ophalen en heb van de Auriga een droogplek gemaakt. Er was een stevige wind die de laatste restjes water verwijderde uit lakens etc. In de avonduren weer lekker gegeten, en nu spinazie met lamsvlees. Kan ik aanbevelen. Tussendoor afscheid genomen van mijn Hollandse (Duitse buurvrouw) zij ging naar huis, haar man bleef nog een paar dagen om de boot verder te verzorgen op het droge.

Maandag 11 juli 2011.

Weer een hete dag, 36 graden maar weer met wind, dus verdraagbaar. Heb nieuwe buren gekregen, die echter laat aankwamen en die gebruikte mijn waterkraan om hun boot te poetsen en vol te tanken. Dat merkte ik pas de volgende morgen. Mijn tegoed was ineens gedaald naar een euro. Als excuus ontving ik een zak met kersen en een blikje heineken. De vrede was weer getekend. Het avondeten heb ik met Bern, de Duitse buurman, tesamen gegeten in de griekse taverne en een en ander uit gewisseld, heel gezellig en voldaan ben ik naar mijn kooi gegaan.

Dinsdag 12 juli 2011.

Na het ontbijt aan boord ben ik met de veerdienst naar de overkant gevaren om daar vast wat inkopen te doen voor onze overtocht naar Italie. Bij terugkomst stond Bern bij mijn boot om te vragen of ik zin had met hem mee te rijden naar Levkasstad, daar waar hij nog inkomen moest doen voor zijn terugtocht naar Duitsland. Leuke verrassing, had niet gedacht dat ik nog in Levkas zou komen. Een leuke autorit langs de baai, is weer wat anders dan over het water. We hebben wat rondgelopen in Levkas , Bern deed inkopen en daarna hebben we gezellig wat gedronken aan de kade. Een aangename middag.

Laatste week met Femke omgeving Levkas

Vrijdag 10 juni 2011.

We liggen nog in Kalamos bij onze George en besluiten zijn wasmachine te gebruiken voor ons beddengoed. Door het gebruik van al die zonnecrèmes en het gemis van de regelmatige douches kan het beddengoed wel een goede beurt gebruiken. Ondertussen kunnen we wat zwemmen, het water is al een beetje op temperatuur en snorkelen. In de avonduren, als we ons laten verwennen in het restaurant van George met een heerlijk ovengerecht door Maria aanbevolen, steekt de wind weer op tot een kleine 14 knopen, dus er is geen reden tot ongerustheid. We kunnen ook prima slapen en hebben hier geen last van muziek uit de restaurants.

Zaterdag 11 juni 2011.

In overleg vertrekken we om circa half twaalf uit Kalamos richting Astakos. Er is een klein windje dat zelfs na een half uur zeilen geheel wegvalt. Dus dan maar weer de motor gebruiken. Echter dit is van korte duur er steekt toch nog een lekker windje op, tussen 4 en 5 bft, en zelfs in de goede richting. Hop de zeilen er weer uit. Dan halverwege als we op een gemiddelde diepte zitten van 100 meter, volgens onze plotter, gaat onze dieptemeter in een keer naar 26 meter, vervolgens naar 16 meter. We begrijpen er niets van en we gaan de motor bijzetten en veranderen een beetje van koers. Echter het helpt niet, de meter gaan naar, niet schrikken, 2.4 meter dan naar 1.6 en dan naar 1.2 meter. Daar onze boot 1.45 diep is kan dit dus niet en moet er iets onder de boot hangen of zitten, Walvis? We weten het niet en kijken elkaar aan met een vraagteken. Dan ineens geeft het log weer 26 meter aan om vervolgens in rap tempo weer naar 95 meter te gaan. Oef !!! Hebben wij weer. Door al dat gedoe krijgen we behoorlijk wat buiswater over onze boot en dan herinnert Femke zich dat de luiken niet helemaal gesloten zijn. En jawel het bed is zeiknat en ook nog wat kleren die op de bank lagen. Dit hoort bij het zeilen, je hoopt het nooit maar het gebeurt. Aangekomen in Astakos zien we dat er geen plekjes meer vrij zijn aan de kade, we varen wat rond in de haven als er opeens een Italiaanse de kade verlaat. Dat is mazzel. We leggen aan en constateren dat we voor een riool liggen die constant aan het lozen is. Pech dus, maar we blijven liggen omdat we geen andere keus hebben op dat moment. Ook nu weer in de avonduren veel windstoten maar we liggen prima. Na op het terras wat kleine hapjes te hebben genoten begeven we ons moe en voldaan naar onze kooi.

Zondag 12 juni 2011.

Een slechte nacht hier in Astakos, tot in de vroege uren keiharde muziek vanuit de aanwezige restaurants. Het schijnt in Griekenland gebruikelijk te zijn om pas laat in de avond de muziek te gaan gebruiken om mensen te plezieren. Femke slaapt met oordoppen, maar bij lukt dat niet altijd. Na het ontbijt naar het strandje om wat te zwemmen, hier is gelukkig geen riool, en de slaap in te halen. Het weer is redelijk, af en toe zon en wat kleine wolkjes. Tijdens een wandeling door het dorp en langs de kade zien we nog twee ratjes die helaas niet op de foto wilden. Volgens Femke had er een, een heel lieve snuit. We gaan de nacht in met allebei de oordoppen in. Toch nog redelijk geslapen.

Maandag 13 juni 2011.

Na het ontbijt vullen we onze watertanken en vertrekken richting Kioni op het eiland Ithaca. In het begin weer rustig weer maar de wind neemt weer aardig toe en zien op de meter regelmatig 17 knopen wind. Ook de golven zijn weer wat groter maar het gaat prima. Aangekomen in Kioni zien we dat de kade weer gevuld is en we besluiten net als vorig jaar dan maar te gaan ankeren aan de andere kant van de kade, tegenover de rotsen. De eerste keer dachten we dat het anker zou houden en ik zwom driemaal naar de kant om de lijnen vast te leggen. Blijkt het anker toch niet te houden. Ik weer de lijnen los gemaakt en opnieuw ankeren en ditmaal houdt het anker wel en ik ga voor de tweede keer het water in om drie lijnen vast te leggen aan de rotsen. Eind goed alles goed. We eten aan boord en gaan tevreden naar onze kooi.

Dinsdag 14 juni 2011.

Lekker geslapen in een rustige Kioni en we besluiten hier nog een dag te blijven. Femke gaat alleen wandelen om haar rug een beetje te ontzien. Door een verkeerde beweging is er weer iets verschoven echter niet heel ernstig, maar toch. In de avonduren verandert het weer en het wordt donker, onweer? We besluiten in overleg met onze Engelse buren beiden een extra anker uit te leggen omdat de bodem niet geheel betrouwbaar is vanwege die grassen. Onze Engelse buurman gebruikt zijn bijbootje om ook onze anker te deponeren. Dat wordt door ons heel gewaardeerd. Het onweer breekt niet echt los, behalve wat kleine windstoten en wat regen. Geen probleem dus. Dan komt er een fantastisch mooie tweemaster binnen varen, die we al eerder hadden gezien, verleden jaar in Brindisi. Een beauty, zie onze foto. Dromend gaan we de nacht in.